شاخه گلی خشکیده

 

 

قد بالای 180، وزن متناسب ، زیبا ، جذاب و ...

این شرایط و خیلی از موارد نظیر آنها ، توقعات من برای انتخاب همسر آینده ام بودند.

توقعاتی که بی کم و کاست همه ی آنها را حق مسلم خودم میدانستم .

چرا که خودم هم از زیبائی چیزی کم نداشتم و میخواستم به اصطلاح همسر آینده ام لا اقل از لحاظ ظاهری همپایه خودم باشد .

تصویری خیالی از آن مرد رویاهایم در گوشه ای از ذهنم حک کرده بودم ، همچون عکسی همه جا همراهم بود .

تا اینکه دیدار محسن ، برادر مرجان – یکی از دوستان صمیمی ام به تصویر خیالم جان داد و آن را از قاب ذهنم بیرون کشید.

از این بهتر نمیشد. محسن همانی بود که میخواستم ( البته با کمی اغماض!) ولی خودش بود . همان قدر زیبا ،

با وقار ، قد بلند ، با شخصیت و ...

در همان نگاه اول چنان مجذوبش شدم که انگار سالها عاشقش بوده ام و وقتی فردای آن روز مرجان قصه ی دلدادگی محسن به من را تعریف کرد ، فهمیدم که این عشق یکطرفه نیست.

وای که آن روز ها چقدر دنیا زیباتر شده بود . رویاهایم به حقیقت پیوسته بود و دنیای واقعی در نظرم خیال انگیز مینمود. 

شبنم

 پست قبلی رو خوندید؟ اگه نخوندید زودی برید اونو بخونید بعد این پست رو بخونید.

 

هوا نمناک بود.آسمان رنگ به رخسار نداشت گویی از چیزی دلخور است. نسیم خنکی صورت شقایق هارا نوازش میداد و بوی آنها را در اطراف پخش میکرد.به روشنایی هوا چیزی نمانده بود . خروس همسایه بی خواب شده بود وآواز میخواند کار هر روزش بود برای نماز صبح بیدارمان میکرد. دمپایی های آبی رنگم را پوشیدم و به سمت حوض رفتم چشمانم هنوز در خیال خواب بود. عکس ماه را در میان طلاتم کوچک حوضمان دیدم هنوز نرفته بود گویی آماده شده بود تا جایش را با خورشید خانم عوض کنه.

وضو گرفتم و به اتاق بازگشتم صورتم را به صورت پدرم دوختم هنوز خواب بود به استراحت نیاز داشت آخر دیشب تادیر وقت کار کرده بود . مادرم هم مثل همیشه بعداز نماز زیارت عاشورا را می خواند.اتاق خیلی گرم بود چراغ نفتی کوچکی داشتیم که سوسو میزد و خانه مان را گرم میکرد.

درز های پنجره هنوز خیس بود. دیشب باران شدیدی آمده بود نمیدانم کجای دنیا در حق بی گناهی ظلم شده بود که آسمان اینگونه بی تاب شده بود و یک نفس گریه میکرد.

باصدای مادرم از خیالات بیرون آمدم: - چرا وایستادی؟ پدرت رو بیدارکن خودت هم زودتر نمازت را بخوان تا خورشید بیرون نیامده.

باصدایی ملایم پدرم را بیدار کردم کمی دلم برایش سوخت چون هنوز خستگی از سر و رویش می بارید ولی باید بیدار میشد.

بوی نان داغ فضای اتاق کوچکمان را پر کرده بود خواهرم دنبال کتاب ریاضی اش میگشت خیلی عجله داشت از خانه تا مدرسه نیم ساعتی راه بود هیچوقت صبحانه نمیخورد کمی شلخته بود و سر به هوا معلمها از دستش شاکی بودند اذیت میکرد و درس گوش نمیداد ولی با همه ی اینها نمرات خوبی می گرفت. 

                                                                      به ادامه مطلب برید......

دردعاشقی

 

هر نگاه بستگی به احساسی که در آن نهفته است , سنگینی خاص خودش را دار
و نگاهی که گرمای عشق در آن نهفته باشد , بدون انکه احساس کنی , تنت را می سوزاند
اولین بار که سنگینی یک نگاه سوزنده را احساس کرد , یک بعد از ظهر سرد زمستانی بود
مثل همیشه سرش پایین بود و فشار پیچک زرد رنگ تنهایی به اندام کشیده اش , اجازه نمی داد تا سرش را بلند کند
می فهمید , عمیقا می فهمید که این نگاه با تمام نگاه های قبلی , با همه نگاه های آدم های دیگرفرق می کند
ترسید , از این ترسید که تلاقی نگاهش , این نگاه تازه و داغ را فراری بدهد
همانطور مثل هر روز , طبق یک عادت مداوم تکراری , با چشم هایی رو به پایین , مسیر هر روزه ش را, در امتداد مقصد هر روزه , ادامه داد...